Imponuje mi sprzeciw poetyckiego „ja” Joanny Dziwak wobec każdej próby sformatowania, wpisania go w schematy i gotowe programy przystosowawcze. Chce pozostać aspołeczna, gdyż socjalizacja w masowym społeczeństwie, zmierza, jej zdaniem, do ubezwłasnowolnienia człowieka; tyle tylko, że jawną przemoc zastąpiła pokusą oraz powszechnie zaakceptowanym, bezwzględnie egzekwowanym wymogiem „bycia na czasie”…

Całość recenzji w „Charakter pisma”

Piotr Wiktor Lorkowski (ur. 1968) - krytyk literacki, poeta, tłumacz, recenzent, w latach 1994 - 2002 redaktor dwumiesięcznika artystycznego Topos. Tłumaczył między innymi utwory Johanna Wolfganga Goethego i Rainera Marii Rilkego. W 1996 został stypendystą Fundacji Boscha, a w 1999 i 2000 stypendystą DAAD. Mieszka w Sopocie, redaguje literacki serwis internetowy poetica. Wiersze, recenzje i eseje publikował w czasopismach krajowych (m.in. Zeszyty Literackie, Nowy Nurt, Studium, Pracownia, Twórczość, Odra) i zagranicznych (Ko, Vrabac, Haiku Novine).

Przekłady

Wiersze Reinera Kunzego

Ślady stóp wiatru: haiku z Niemiec, Austrii i Szwajcarii, Kraków 1996 (antologia)

Johann Wolfgang Goethe, Epigramy weneckie = Venezianische Epigramme, Kraków 1999

Rainer Maria Rilke, Pieśń o miłości i śmierci chorążego Krzysztofa Rilkego, Kraków 2001

Georg Christoph Lichtenberg, Gryzmolnik czyli 101 refleksji wybranych, Kraków 2003 (zbiór aforyzmów)

Za: wikipedia.pl