Nasze potwory miały nasze twarze,                                                                                               

choć gdy się zbliżały nakładaliśmy im maski

naszych ojców i matek, naszych dzieci,

chomików, manekinów sklepowych, prezydentów,

piosenkarzy, zakonnic i skrzatów z wielkiego lasu.

Śmierć jest jak walkmen.                                                                                                

Przenośna i z własnym zasilaniem.

Z zewnątrz nic nie słychać.

Ale wystarczy nałożyć ją na uszy,

aby sprawdzić czy Mozart dokończył Requiem

muszę nauczyć się że z wierszy nie będzie chleba                                                                      

ani dla dwojga nawet dla trojga już raczej szybszy oddech

Obnażone piersi Madonn wabią światło

Fiolet na wysokości oczu

zatroskany kolor rozpełzły wzdłuż anioła