Adrian Szary, czyli heureza neo-apokryfisty |
Dawid Jung: Jest w tych wierszach płynna granica między zbiorową traumą, a społeczną agnozją, między podwójnym życiem (real/Net). W wirtualnym przededniu trzeciej wojny światowej, trzeciego Antychrysta, czarnego papieża, wystarczy zalogować się do czyjegoś życia, aby poznać prawdę o nas samych - międzyludzkich relacjach, samotności, fetyszu. Także pozornie landschaftowy Szydłowiec to de facto arcyciekawe stadium damsko-męskiej czułości, lęku przed byciem singlem.
|
Więcej…
|
Poetyka i teologia prawdy Macieja z Gerazy |
Sławomir Matusz: Maciej Bieszczad (ur. 1978) jest autorem dwóch tomików: Elipsa z 2010 roku i Okolice Gerazy z 2012. Elipsa nie zdobyła sobie rozgłosu, niemniej jednak została zauważona i nagrodzona. Pisali o niej: Piotr Szewc w „Nowych Książkach” (2011, nr 3), Piotr Wiktor Lorkowski w „Toposie” (2011, nr 1–2), Marcin Orliński w „Akcencie” (2011, nr 1) czy Bartosz Suwiński we „Frazie” (2011, nr 1). Tomik uhonorowano trzecią nagrodą w konkursie na najlepszy debiut poetycki na Festiwalu Złoty Środek Poezji w Kutnie. Może dobrze się stało, że Elipsa nie dostała pierwszej nagrody, a trzecią, przeszła niezauważona we Wrocławiu i w Gdyni, bo to poezja trudna, kontemplacyjna, intelektualna i religijna, a szum medialny mógłby utrudnić spokojną, uważną lekturę, zaszkodzić tej poezji i poecie.
|
Więcej…
|
|
Impresje przy zbiorze wierszy Jerzego Grupińskiego |
Nie wiem co mnie do tego poety zbliżyło. Być może z wzajemnością. Dowiemy się pewnie o tym, gdy przyjdzie kres któregoś z nas. W latach siedemdziesiątych pojawił mi się jako odkrywca nowych nazwisk w poezji polskiej ujawniając ich istnienie w poznańskim Zamku, gdy dla innych poezja polska była w letargu.
|
Więcej…
|
Dariusz Dziurzyński, "Epitafia. Remake" |
Magdalena Koperska: Nowa książka Dariusza Dziurzyńskiego – poety, tłumacza i badacza literatury, na co dzień nauczyciela akademickiego Wydziału Polonistyki UW – jest zbiorem 51 wierszy przedstawiających w rozmaitej i polifonicznej formie miejsce klasycznych wartości we współczesnym świecie. Jak wierzyć w Boga, którego się gubi niczym starą pocztówkę lub guzik od mankietu? Jak ufać miłości, jeśli zmienia ona swoją tożsamość, przeskakując od ideału do przesytu? Jak pogodzić kult nowości (i młodości) z zaufaniem do przeszłości i potrzebą tradycji? Co jest prawdą, a co iluzją w czasach, które zacierają granice między Bytem a Tekstem? Tytułowe epitafia to metafora tęsknoty za utraconym ładem aksjologicznym, który zastąpiła fascynująca, nieuchronna, lecz i niepokojąca wielość możliwości.
|
Więcej…
|
|