Dawid Jung: Dziurzyńskiemu nie można odmówić empatii. Kpiarz, operator włączonej kamery (prawie jak Douglas Dunn świetnie odczytany przez Jerzego Jarniewicza) rejestruje patologie (np. Izolacja).

Już w prologu pierwsze wersy są kluczem: „Safona nie musiała czytać // w kilku językach // antologii poezji erotycznej” (p.n.e.). Współczesność gloryfikująca nadprodukcję (w tym dóbr kultury) utrwala zaburzony proces i proporcje nadawca - odbiorca. Współcześni intelektualiści przypominają zatem chorych na homilopatie, bowiem od dawna nie potrafią porozumieć się z otaczającą rzeczywistością, na którą zresztą nie mają większego wpływu, pozwalając mediom zawłaszczać świat starego porządku.

Tomas Tranströmer: Moje „polityczne” zainteresowania w całości skierowane były na wojnę. Sądziłem, że można być tylko nazistą, albo antynazistą. Kompletnie nie rozumiałem tej jakże charakterystycznej dla Szwecji, obowiązującej również wtedy, letniości poglądów i oportunizmu. Ten ostatni tłumaczyłem na dwa sposoby, albo jako niezadeklarowane poparcie dla aliantów, albo jako utajony nazizm. Jeśli zdarzyło się, że ktoś, kogo lubiłem, okazywał się „przyjazny Niemcom”, natychmiast opanowywał mnie straszny ból piersi. Wszystko stawało się zepsute, zniszczone. Czułem, że między taką osobą a mną nigdy nie będzie nici porozumienia.