Szczęście

Jan (z domu: Perła) przewrócił się na torach

przeżył

bo to nie była jego kolej

Jego żona (z domu: Sierociniec) miała się dobrze

lubiła sprawdzać czy już makaron jest al dente

codziennie tak

cedziła

słowo

miłość

przez durszlak

Tak

Została nauczona gotować własny los i kluski

Urodziła syna a po nim kolejny poród: rozpacz

gdy dorosła zaczęła jak jej ojciec biec przez tory

ściągała z siebie drogie sukienki a potem stała przed lustrem

naga

z ręką na piersi

na sercu

ze słowem:

- jestem

Wyciągnij

rękę!

Wracając do Jana

w chwili upadku miał nóż w kieszeni

zabił

przyszłość swojego syna

swojej już nie mógł

Tak

(został nauczony)

Tory czekały

Rodzina

Uwaga! Uwaga! Tu agencja PP!

Nowy trup w prosektorium

ależ tam zrobiono badania, ze smakiem morderstwa

martwy człowiek - już zły - albo dopiero

Ciało wydano dla jednej z dziedzin nauk

i wystawiono

w jednym, z nielicznych teatrów anatomicznych

Trup był jedną nogą w trumnie (nie został jeszcze pochowany)

a zabójca na łożu; bez pamięci o ponurym występku spał

w chwale - póki co, i do czasu, i do rekonstrukcji zdarzeń

Z aresztowaniem mordercy nie było problemu

bo sprawiedliwość łapie nagle i ignoruje przypadek

Dzięcioł zapukał do drzwi w poszukiwaniu lęgowiska:

policjant podał się za sprzedawcę luksusowego mydła

zatem, drzwi stały otworem

To chore?

Nie, bo bandytę ujęto i posadzono na wąskiej ławie,

na której nawet włos, gdy się na niej poślizgnie, to i tak spadnie,

i zrobi hałas

Podczas ogłoszenia wyroku zabójca zmienił mimikę

a policjant, no cóż…

dostał order za wyczyn i nie zmienił się

Dalej bił żonę i dzieci

P.S.

Pracował do śmierci

Zuchwale

Mariusz Wieteska ur. 1973 r. prozaik, autor czterech książek: Zielona Wyspa (2010); Ołowiany Żołnierzyk (2011); Pewnego dnia przyszedł do mnie (2012); Isabelle (2013). Dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus.