między nami

mówisz: to miasto ciało nocne

ciało – palne. cieniem na ustach

jakbyś chciał poprzestać

z regułką z podręcznika

jakbyś chciał zdaniem

z kostek lodu

owijamy się ciemnością i piszemy o umieraniu

teraz położę się na kolejnych torach

albo skoczę z kolejnego mostu

bo pożegnania

wąwozy. ciągle przecież możemy zahaczyć

o nie i zamieszkać

nie jestem zadowolona, nie jestem przejrzysta

w tym miejscu poranna kawa

jest czarnym blogiem

manekin

na zawsze smutek mężczyzn którzy wiecznie

przeglądają się w lustrze przemycają na papier

z daleka krzewy ostrężyn potem rysują

odbijają się echem o wykrzywione drzewa

tak właśnie rosną

musisz ich poznać, musisz wiedzieć

że spod pędzla wypływa ochra i zostaje

tyle obrazów

wszystkie śnią się w listopadzie

które przekłuj

wykroczenie

ciało

miasto rozgryzam

aż do pierwszych ścięgien

z kącików ust ulice

ocierają się

spalone jak ziemia latem. poszukują. w najbardziej odległych

udaje się odkaszlnąć, poznać smak fałszerstwa

kołysać się – jesienin

albo sierpień albo niepewność

młynek do czekolady, 1911

nienasycony karnawał po środku jesieni

tango przez pół boiska witaj cukiereczku

stawimy czoła bestii

upupimy ją ulepimy ciepłe kluchy. och marcel

owocuję jak głupia. w milczeniu jesteś prawie troglodytą

figurką z jaspisu.

masz oczy które mogą łatwo się zerwać, potoczyć

pod moją bluzkę

dla nas całe podziemne królestwo

śnieg pokutników. tak dzieje się między nami

nicość, paul, połowa drogi

potem

przeciekniemy przez chciwe wiersze i nie wrócimy

bez najmniejszego oporu

i tak staniemy się kluczem do zrozumienia

czyjejś historii. ja wiem, ty wiesz

sen jak ostateczny

ty wiesz, ja wiem

Wiersze pochodzą z najnowszej książki „crack” (Poznań 2014)