MOJA PRZYJACIÓŁKA

Bez względu, gdzie jestem, czy w Bogocie,

czy na Bermudach, czy w indyjskiej Kalkucie,

powraca obraz tego lata, kiedy tak niespodziewanie,

tak raptownie i niegrzecznie się pojawiła.

Była nieco natrętna. Wiedziała, czego chce.

Jej gen naznaczony był genoromansem.

Spotykałem po wielokroć takie jak ona.

Niemalże jej kopie. Tak śmiało dążące

do wyznaczonego celu!

Spokojne dopiero na mej piersi głębokiego snu.

Gdy jej nie ma – tęsknię.

Gdzie jesteś, moja mała bezwstydnico?

Towarzyszko z kraju, gdzie za przyjaciela miałem

jedynie ciebie – małą zwykłą okienną muchę.

PRZYJACIEL

Umarł gołąb trącony autem

dowlókł się na próg drzwi

w których stając, karmiłem go

i stu jego braci

ale ten, w swojej nieodgadnionej miłości

siadał na masce samochodu

kiedy wjeżdżałem w bramę posesji

i jechaliśmy razem 25 metrów

dzień po dniu, poranek po poranku

ale wczoraj doczołgał się do drzwi

i nim wybiegłem do niego

zmarł, podkurczywszy nóżki

jest nawet grubiutki, czysty i uśmiechnięty

tak godnie i spokojnie umierał

pokazując mi, żebym tylko to widział

że umiera szczęśliwy, w mojej obecności.

Kazimierz Grochmalski – reżyser, performer, twórca Teatru Maya, wykładowca akademicki ASP w Poznaniu (zajęcia z teatru wizualnego w latach 2000-2008), profesor gościnny na wielu prestiżowych uczelniach, m.in. Oxford, Bruksela, Zurich, Tunis, Lyon i in; dramaturg, poeta oraz pisarz. Ostatnio wydał książkę poetycką: „Zanim opadnie kurtyna. Esej pisany wierszem” (2021).

Foto za Polskie Radio Poznań