Sen                                                                                           (Foto Agnieszka Sitko)                                                     

nocna koszula rozciętą od kolana z lewej strony w dół

wchodzisz w sen prawą stroną nocy

budzisz się naga na plecach

(połykasz złocistą ćmę w otwarte we śnie usta)

pies liże łapy po świeżej krwi

sen dalej ci się śni (w którym nie ma wschodu)

łóżko z Ikei za szerokie dla ciebie jak morze

(on śpi sam na Manhattanie)

skórzana kanapa przewraca się na lewy bok

spadają ze ściany fotografie

książki zegary

sąsiedzi dzwonią na 997

rano się budzisz pies liże twoją zamkniętą powiekę

nie pamiętasz nic

Mucha                                                                                                                     

osiemnasta dziewięć: zaczęła chodzić po moim łokciu

osiemnasta dwanaście: była przy dużym palcu lewej ręki

osiemnasta czternaście: szła przez najbardziej niebieską żyłę mojej dłoni

potem na kubku z herbatą przeszła cały krąg

ratuję ją (wypijam łyk)

przysiada na biurku piłuje skrzydełka

(może chciałaby się kochać)

zapaliłam iguana dym ją dusi

wróciła do kubka dopijam po niej następny łyk

kurwa w końcu się utopi

wtedy

dopiję resztę herbaty

Strony świata

poszłam na zachód zapomniałam gdzie ty z papierosem

(na północ południe wschód gdzie nigdzie nie ma strony)

może zostałeś na ławce (reszta to miraże całe landrynkowe niebo nad miastem )

gdybyś mnie dotknął stałabym się kołem

na chwilę

wcale

gdybyś mnie dotknął stworzyłabym cię i dała trzy ciała Buddy

(potem rodziłabym następne Marie Magdaleny albo węże)

a grzech stałby się ciałem

Dziewczyna w oknie

jest ciepło (jak to bywa czasem w połowie sierpnia)

siedzisz w otwartym na oścież oknie patrzysz gdzie nic nie widzisz

(może kwiaciarnię Magnolię ale nie jestem pewna)

spadasz między jednym a drugim wierszem wcale nie słuchasz

(patrzysz że leżysz na bruku jak fortepian

spadły ci słoneczne okulary których nie noszą fortepiany)

znowu się wznosisz między jednym a drugim wierszem o niczym

uśmiechasz biało jak z kości słoniowej klawisze

do nikogo

(nie wiem kiedy to się stało)

znowu jesteś w wojaczkowym oknie na pierwszym piętrze

( nie miał szans z tego miejsca się zabić)

mało nas tragicznych poetek umierających młodo

(co najwyżej na serce albo z kamieniami w kieszeni rozdętego wodą płaszcza

albo w piekarniku bardziej dla mężczyzny niż wiersza))

starość za późna i śmieszna na głupią śmierć

(po tabletkach nasennych)

Klawisz poeta

co ty z nimi robisz że podgryzają sobie żyły

w kiblu tną paznokciami nadgarstki tak płytko że nie mogą umrzeć

(a chcą niektórzy)

pastą do butów smarują dłonie twarze krocza

pierdolą to wszystko niech płonie na nic się już nie przyda

gry więzienne trwają

(poza zielenią poza poetą pijącym piwo)

ci co siedzieli co siedzą co będą siedzieć

(co nie będą siedzieć poprawni w porządku publicznym i prawnym)

jebać ich niech piszą wiersze

(blondynki po resocjalizacji też)

w sufit w celi patrzą i rezają somara ocipieć z tego można

udziugać się zarajać aż do serca

walnąć w kimę gdy będziesz im czytał znowu swoje wiersze

twoja kobieta nic o tobie nie wie

oni wszystko

Rumunia jadąc i wracając

do Rumunii na Wesoły Cmentarz do Sapanty

przygotujcie dziewczyny wierszyki gotowe żeby nie pomyli wam epitafium

co która robiła i z kim czego nie miała co chciała nie dostała

czego nie dała nikomu i nie da

zabierzcie ze sobą przebarwienia skóry solarium

dezodoranty podpaski chusteczki higieniczne intymne depilator

(wibrator)

nie płaczcie na Wesołym Cmentarzu nie bójcie się o zmarłych nie mówi się źle

zabierzcie dużo wina albo zielony absynt

( nie zapomnijcie o zapałkach i łyżce trzeba podgrzać)

jak nie palicie to zapalcie papierosy w Rumunii i zatańczcie

ze sobą czule długo na zawsze

albo osobno rozbijajcie pełne piwa butelki

i osobno tańczcie

Matka święta kotów

Joanna matka kotów Łysych Pęcisławów i innych w języku obcym

i polskim

kto wie kto to jest Geiger kot

albo Abraham Geiger z Frankfurtu nad Menem nie kot

albo Hans niemiecki fizyk Żyd

(cząstki alfa prowadził przez złotą folię złote słońce księżyc złoty

który odmieniał się siedem razy do bomby atomowej)

przecież tego (cząstek alfa przez złotą folię prowadzić) nie mógł Geiger

kot Joanny

ani dachowiec żaden ani rosyjski niebieski

japoński długowłosy czy syjamski

żaden wszystkie koty świata

nie zbijają ludzi

polują na myszy łapią w locie ptaka

światło świętojańskiej nocy

raz w roku kwiat paproci

Kochanka poety

kochanka poety zabiera mu wszystkie oddechy jęki słowa poematy pieśni

(fraszki też

sonety wzniosłe ody hymny)

kwiaty lipy żeby pod nią nie siedział nie wymyślał znowu jakiejś Urszuli

Fausta cyrografów własnej śmierci zwyczajnej przed śmiercią swojego kota

(chciałby umrzeć w Wiedniu)

po prostu Małgorzata w czarnym płaszczu biegnąca w pole maku

pod górę z góry lekka płatek biały płaszcz czarny osobny

biegnie jakby była przed nią wielka Missisipi

i białe pole bawełny

pręgi słońca tną jej niewolników w plecy

jej białe łydki

dziecięce miękkie różowe stopy

(dziewczynko masz zimne w nogach

paluszki )