Haiku...?  W drodze do źródła spisujemy w piasku ślady Żeby je zmył tok
/Dl aJ. Rajlicha/
Znaleziony rękopis
Nie chodź tą drogą i mnie nie wspominaj nie kłam Nie mogę ci dać słowa Czas jak czarna woda przecieka przez palce kiedy rwie mięso mięso krew
nawet w tym się mylisz: ja nie umiem śpiewać istnieją jednak polany którym chciałem wierzyć wymyślona odległość jest większa niż ta napisana tajemnica większa od klistorysu
Kochanie
związany z tobą ale ciało duszy gliny ... kości archeologom pierścionki dla złodziei
Temat renesansowy
białe i złotawo-żółte babie lato Jeszcze lato?
w zegarze słonecznym biegnie czas goniony przez cieniowany cień
twarze bożków wiatr przesiewa się przez mur przedziera kamień a za nim zamurowany mrok
przez piaszczystą świeżynę skrobią się ślady może przyjdą może już odeszli
Na końcu pójdziesz sam
Na końcu pójdziesz sam tak niepodobny w obcych wspomnieniach zamurowany w babilońskiej wieży
i twoja żona jedna z ciał bliższych nieco niż ta reszta gdzie byłeś tak długo dlaczego i z kim?
tym czasem pada deszcz na drzewo pestka już pęka będzie róść - tymczasem glina pada na drewno
napisałbym skrzynię lecz będzie to wiersz ale tylko mój wyłącznie mój mylić musisz się sam
Samotność w Sudetach
Ciężar, który nie udźwignie oddech przez przetak drzew przesiane niebo. Struna powietrza przed burzą wypadają włosy igliwie, cisza brzmi –
kruszy się. Fundament odbity w glinie, wyraźnie wszystkie porasta bolszewik Weis Gott wo alte sind
Żydowski cmentarz /w Dolnych Kounicach/
Chmury wino kukurydza krzak dzikiej róży: pamięć ostrożna bliższa obłokom nieznacznie, przynajmniej nazwanym słowem: szubienica
drogi przeorane chwastami i gorzki zapach kobiety ziemi wystygła krew szuka w kamieniu oczekiwane niebo popękane mury
Widokówka ze stołu
Ktoś stuka w moje okno i jest to deszcz ten dziób gołębia ktoś stuka i stuka w moje okno zamknięte zamglone
i szare pióra opadają na próżno coś można coś innego powinno a szare pióra opadają daremnie albo na wiwat? jak samobójca
(z czeskiego przełożył Wilhelm Przeczek) |
