Anna Nogaj |
Księżyce powiedz mi że wciąż jestem dotykaj przyjdź w samo południe gdy rozbiorę się wtedy drżeniem rąk mnie szukaj powoli jeżeli na moment stanę się dla ciebie
Historia dnia wczorajszego
Kiedy wydawało się że nie dam rady spojrzałam w górę
kawki miękko kołowały kładąc się cieniem na twarzy
przypadkiem zahaczyłam stopą o zieloność krajobrazu rozproszył się we mnie rojem świateł
kiedy wydawało się że upadnę przyszedł i dokładnie sprawdzał czy wciąż jestem w jego oczach
niepewna pobiegłam jeszcze zbadać dłonią cierpliwość chłodnych murów katedry
trwała
wzrosłam wtedy spokojem w jej odwiecznych ramionach |