Nic prócz światełka latarni

Żeby mógł się zorientować gdzie jest

I za każdym razem góra

Świeżych zwłok do załadowania

I powiedzą ci po nas; i machną ręką – ech, no nie wiem co to

--- trzymając sklepienie czaszki --- coś jakby do czegoś

służyło, coś jakby balia na ciepłe powietrze.  

Saturn pożera swoje dzieci dokładnie je gryząc,

otwiera szeroko usta, żeby zmieścić barki synów,

biodra córek. Śmierć nie sprzeciwia się jego rękom.

Urodziła syna a po nim kolejny poród: rozpacz

gdy dorosła zaczęła jak jej ojciec biec przez tory

ściągała z siebie drogie sukienki a potem stała przed lustrem

naga

z ręką na piersi