Z wielkim bólem informujemy o śmierci Marka Kośmidra (zmarł 13 stycznia 2014 roku)

oraz Tadeusza Stirmera (zmarł 14 stycznia 2014 roku).

Byli to poeci, którzy w szczególny sposób wspierali młodych literatów, którym wielkopolska kultura wiele zawdzięcza.

Marek Kośmider – ur. 1944 r. w Lublinie. Był absolwentem polonistyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Brał czynny udział w wydarzeniach marcowych w 1968 roku i jako prowodyr został zatrzymany i osadzony w areszcie w Śremie. Po opuszczeniu aresztu został relegowany z uczelni. Był wtedy na piątym roku. Pracę magisterską na temat „Dramaty poetyckie Zbigniewa Herberta” obronił dopiero w roku 1971 i w związku z tą pracą skontaktował się z Herbertem. Znajomość poetów przerodziła się w długoletnią przyjaźń. Pracował jako nauczyciel w Liceum Ogólnokształcącym im. Heleny Modrzejewskiej i w ZSZ nr 3 w Poznaniu. Inscenizował w szkołach spektakle teatralne i prowadził gazetki szkolne. Zawsze dużo pisał, ale aż do zmian politycznych w 1989 roku nie mógł publikować ze względu na zakaz cenzury. Znalazł więc inną metodę na prezentowanie swych wierszy – pod pseudonimem. Brał udział w przeróżnych konkursach literackich, wygrywał je i nagrodzone utwory umieszczane były w pokonkursowych almanachach. W ten sposób twórczość Marka Kośmidra znalazła się w siedemdziesięciu almanachach. Po zniesieniu zakazu wydał 12 książek poetyckich. Wiele jego utworów, zarówno poetyckich jak i prozatorskich, nie zostało jeszcze opublikowanych. W twórczości jego można znaleźć utwory bardzo zróżnicowane – są tam między innymi wiersze o tematyce społecznej, psalmy i erotyki. Od samego początku Marek Kośmider związany był z Klubem Literackim „Dąbrówka” (poprzednio CK Zamek), prowadzonym przez Jerzego Grupińskiego.

8 marca 2013 roku, Marek Kośmider został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, którym uhonorował go prezydent Bronisław Komorowski za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce oraz za aktywny udział w proteście studenckim w marcu 1968 roku w obronie praw człowieka. Mieszkał w Poznaniu i Wągrowcu.

Tadeusz Stirmer – ur. 1951 r. w Poznaniu, gdzie mieszkał. Od roku 1998 aktywnie uczestniczył w działalności Klubu Literackiego CK „Zamek”, a potem „Dąbrówka”, prowadzonym przez Jerzego Grupińskiego. Był członkiem wrocławskiej Grupy Literackiej „Dysonans.”

Autor czterech książek poetyckich: „Dla nikogo mnie nie ma” (Wydawnictwo Stowarzyszenie Artystyczne w Zmowie, Poznań 2002), „Na ścierwisku” (Salon Artystyczny im. Jackowskich, Pobiedziska 2007), „Łamana polszczyzna” Wydawnictwo ARTIS, Wrocław 2009, „Bwana Polanda”- Seria Wydawnicza Libra, Poznań 2011. Wiersze drukował w wielu czasopismach literackich np. Topos, Akant, Gazeta Kulturalna, Brek Art., Obrzeża oraz w licznych almanachach i antologiach.

Był laureatem ogólnopolskich konkursów literackich. Członek ZLP od 2009 r.

Biografie i zdjęcia na podstawie not Związku Literatów Polskich, o. Poznań, z którym byli związani poeci.