Polecamy bezpłatny e-book Krzysztofa Szeremety „Nowy dokument tekstowy” („Zeszyty Poetyckie” 2011).

Szczegóły:

http://issuu.com/krzysztofszeremeta/docs/krzysztof_szeremeta__nowy_dokument_

Confiteor

Zimne powietrze, sprawdź to, bolesna zadyszka.

Narracja prowadzi pomiar czasu. Łączy nas

każdy zakręt. Niby mam jakieś wahania,

ale tracąc równowagę, określam cię jako głos

bez dźwięku. Wszechobecna powtarzalność

nazywa cię głosem bez dźwięku, bliska obca

kobieta obraca wilgotny papierek i też cię tak nazywa.

Maszynista nie otwiera drzwi. Papierek osuwa się,

bezgłośne usta. Sprawdź to: przystanek cracovia,

czynię całopalenie, dotykając śniegu, moja wielka

wina w płucach, narracja prowadzi do złego.

Oddech boli, bo z ciebie

nie zdaje sobie sprawy.

W części pierwszej nie widzę wyciągniętej ręki.

Lekcja

Przyjdą czasy i stosy, na których zapłoną

fałszywe banknoty, ulotki szkół tańca,

językowych centrów

ciała, ciała,

mówiąc nawiasem, obracają się w

pismo, pismo

idzie na ksero na wszelki wypadek.

Dyskurs również cierpi, istnieje

nieznacznie, gdy panny lecą na dyskurs,

panny pełne ciała, zdania pełne dźwięku

nie mają różnicy, cierpią z powodu braku

czynnika, aż należy je rozmnożyć - i przyłożyć

do żeber dla zmniejszenia cierpień

(nieco przysypiam w kluczowym momencie).

Powtarzam, jak to było w piśmie (co ważne!):

którędy prowadzę miłość, układa się przejście,

dyskurs korzysta z przejścia, co owocuje

w pannach!, jak to bywa w piśmie: mówi się

do wody, by się rozstąpiła i zrobiła miejsce,

a w ludzie powstają rozstępy. Stoję pośród ludu,

by uprawiać dyskurs na równych zasadach.

Lecz żarty się skończą, Bogu będą dzięki.

Oto są skrzypce w liczbie pojedynczej.