Marek Edelman był działaczem politycznym i społecznym oraz przywódcą powstania w getcie warszawskim.

Edelman urodził się w 1922 roku. Był członkiem Bundu i Żydowskiej Organizacji Bojowej i uczestnikiem powstania w getcie warszawskim. Po śmierci M. Anielewicza ostatni dowódca oddziałów powstańczych. Żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego.

Edelman był sygnatariuszem listu 101 intelektualistów przeciwko zmianom konstytucji, skierowanego do władz PRL w styczniu 1976. Współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników, działacz legalnej i podziemnej "Solidarności". W 1988 został kierownikiem komisji ds. mniejszości narodowych w Komitecie Obywatelskim przy L. Wałęsie

17 kwietnia 1998 został udekorowany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego najwyższym polskim odznaczeniem – Orderem Orła Białego.

 

Był autorem książek: Getto walczy. Udział Bundu w obronie getta warszawskiego (1945), książki naukowej z zakresu kardiologii Zawał serca: z doświadczeń Oddziału Intensywnej Terapii Szpitala im. Dr M. Pirogowa w Łodzi (Komitet Redakcyjny Posiedzeń Naukowych Oddziału Kardiologii i Reanimacji, Łódź 1975, wyd. II uzupełnione: 1979) oraz książki wspomnieniowej pt. I była miłość w getcie (Świat Książki 2009). Jego dzieje spisała Hanna Krall w wywiadzie-rzece pt. Zdążyć przed Panem Bogiem (wyd. I: Wydawnictwo Literackie 1977), powstały także jego biografie: Rudi Assuntino, Wlodek Goldkorn: Strażnik. Marek Edelman opowiada (Znak 1999); Witold Bereś, Krzysztof Burnetko, Marek Edelman. Życie. Po prostu (Świat Książki 2008), Paula Sawicka, Marek Edelman. I była miłość w getcie (Świat Książki 2009).