21 X 2009
W Domu Kultury Śródmieście przy ul. Smolnej 9 w Warszawie,
o godzinie 19 odbędzie się Jubileusz Literacki Julii Hartwig

laudacje wygłoszą: Wojciech Kaliszewski i Adam Pomorski
prowadzenie: Iwona Smolka

Julia Hartwig – polska poetka, pisarka, eseistka, tłumaczka z języka francuskiego
i angielskiego, autorka wielu tomów poetyckich, esei, książek dla dzieci. W czasie II wojny światowej była łączniczką Armii Krajowej, działała w kulturalnym podziemiu. W tym czasie studiowała na tajnym Uniwersytecie Warszawskim (kurs romanistyki i polonistyki). Po wojnie kontynuowała studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim. Utwory Julii Hartwig ukazywały się od 1945 r. w „Wyborze wierszy poetów lubelskich”, „Twórczości” i „Kuźnicy”. W czasie pobytu we Francji (1947–1950) na stypendium rządu francuskiego (studiowała literaturę francuską), pracowała w Ambasadzie Polskiej w Paryżu. W 1954 roku poślubiła poetę i prozaika – Artura Międzyrzeckiego. Kontynuowała pracę literacką publikując wiersze, przekłady z literatury francuskiej i recenzje na łamach „Nowej Kultury”, „Świata”, „Poezji”. W 1970 roku wraz z mężem wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie uczestniczyła w programie International Writing Program. Także w Kanadzie wygłaszał prelekcje między innymi na University of Ottawa.
Po powrocie do Polski razem z mężem publikowali zbiory poezji własnej i tłumaczonej z innych języków, a także eseje i tomy prozy. Wspólnie wydali „Antologię poezji amerykańskiej”, kilka książek dla dzieci, tom tłumaczeń wierszy i prozy Guillaume Apoillinaire’a, a także „Listy” Rimbauda. Poza poezją poetka wydała „Dziennik amerykański” z pobytu w Stanach i dzienniki podróży – „Zawsze powroty”, oraz monografię Apollinaire’a i Gérarda de Nerval. Julia Hartwig należała do sygnatariuszy „Memoriału 101”, wyrażającego protest przeciw projektowanym zmianom w Konstytucji PRL. W latach 1986-1991 była związana z NSZZ Solidarność.
Julia Hartwig jest członkiem Związku Literatów Polskich, Polskiego PEN-Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Dorobek literacki Julii Hartwig obejmuje kilkanaście zbiorów poezji i prozy poetyckiej oraz monografie, eseje, tłumaczenia, książki dla dzieci. Tomy poetyckie to między innymi: „Pożegnania” (1956), „Czuwanie” (1978), „Czułość” (1992), „Zawsze od nowa” (1999), „Nie ma odpowiedzi” (2001), „Błyski” (2002), „Bez pożegnania” (2004), „To wróci” (2007), „Jasne niejasne” (2009). Julia Hartwig jest autorką poematów prozą: „Mówiąc nie tylko do siebie” (2003); szkiców: „Pisane przy oknie”; monografii: „Apollinaire” (1962), „Gerard de Nerval” (1972); tłumaczeń: „Max Jacob. Poematy prozą” (1983), książek dla dzieci: „Pierwsze przygody poziomki” (1961). Utwory Julii Hartwig były tłumaczone na język francuski, angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, grecki, węgierski, fiński, litewski, serbski, holenderski, flamandzki.
Nagrody i odznaczenia: Nagroda ZAiKS (1976), Nagroda Fondation d'Hautvilliers „Prix de Traduction” (Francja 1978), Nagroda Polskiego PEN-Clubu (1979, 1997), Nagroda Wilder Prize (USA, 1986), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1997), Nagroda Ministra Kultury za całokształt twórczości (2001), Nagroda Wielka Fundacji Kultury, Medal Gloria Artis. Czterokrotnie nominowana do Nagrody Literackiej NIKE. W 2008 roku Julia Hartwig otrzymała order Legii Honorowej – najwyższe odznaczenie nadawanego przez rząd francuski.