Radosław Wiśniewski

„Ty kanalio, Ty poeto”. Taki temat wystąpień starszych poetów, poprzedzony fatalną deklamacją przyszłych aktorów. Kurylak rozjedzie Szymborską, Miłosza i Różewicza, nie zostawiając na nich suchej nitki. Może obrazoburczy, ale budzi zaufanie całokształtem swojej postawy. Dłuski z pomysłem na wyjnie dla poetów, Anna Janko z mocnym, może nawet nazbyt osobistym, wyznaniem. I wreszcie nasz Karol, a jakże, powie coś, ale post scriptum i tak najważniejsze. Spod półprzymkniętych powiek:

- A na koniec i to: Jestem z Nowej Rudy, a to specyficzny świat i tych dwójki ludzi, wyciągających z bieda-szybu wiaderkiem trochę węgla, nie opisze mi ani Miłosz ani Szymborska.

Nie chcę wyglądać jak Adam Zagajewski

którego wiersz własny dławi na wizji

sprawiając ból śmiertelny

albo ciągnąć niczym „Różewicz Gazeta Codzienna”

grzechocze coś w trawie na pierwszym piętrze bloku                                                          

blondynka maluje usta jej biust przemawia

sanskrytem