Książka Mateusza Melanowskiego wśród 20.stu najlepszych publikacji poetyckich roku 2017! |
Maciej Woźniak, ceniony krytyk literacki i poeta, podjął się dla „Dwutygodnika” wskazania i omówienia 20.stu najważniejszych książek poetyckich roku 2017. O książce Mateusza Melanowskiego krytyk pisze: „Uwagi do chwili”, zgodnie z tytułem, przynoszą dyskretnie przypatrujące się codzienności wiersze autora obecnego na literackiej scenie od niemal dwóch dekad, tyle że lubiącego sobie zniknąć na dłużej).
|
Więcej…
|
O „Uwagach do chwili” Mateusza Melanowskiego |
Dawid Jung: A zatem Melanowski prawie każdy wiersz pisze o śmierci, choć za każdym razem inaczej definiuje koniec, inaczej widzi przemijalność. Synteza i symplifikacja, również pomiędzy nimi są te wiersze, na przekór popkulturze i całej tej gadżeciarskiej zabawie „w kto ma więcej”.
|
Więcej…
|
|
Preludium do nowoczesności. O anglosaskim pomyśle na romantyczną lirykę |
Postać „klasyka” i zagadnienie „klasyczności”, zwłaszcza w kontekście rozważań o roli, istocie i zadaniu poezji oraz poety, stanowią przedmiot zainteresowań, sporów teoretycznych i metodologicznych oraz literackich refleksji od kilku epok, których naprzemienny (jeśli wskrzesić sinusoidalną koncepcję porządku historycznoliterackiego autorstwa Krzyżanowskiego) układ wykazuje zresztą tendencję do wyróżniania tych bardziej „klasycyzujących” periodów. Jednym z okresów, w których dyskusje na temat tych zagadnień odbiły się najgłośniejszym echem w literackim świecie był romantyzm, formacja dla nowoczesnej kultury europejskiej fundamentalna także z tego powodu, że w jej obrębie dość trwale ustalił się aksjologiczny porządek tego co „nowe – stare”, „klasyczne - …”. Wielokropek symbolizuje tu rozmaite możliwości antonimizacji powodowane wielością koncepcji rozumienia „klasyczności”.
|
Więcej…
|
Księga nomady, czyli o „Epitafiach. Remake” Dariusza Dziurzyńskiego (słów kilka) |
Dawid Jung: Dziurzyńskiemu nie można odmówić empatii. Kpiarz, operator włączonej kamery (prawie jak Douglas Dunn świetnie odczytany przez Jerzego Jarniewicza) rejestruje patologie (np. Izolacja).
Już w prologu pierwsze wersy są kluczem: „Safona nie musiała czytać // w kilku językach // antologii poezji erotycznej” (p.n.e.). Współczesność gloryfikująca nadprodukcję (w tym dóbr kultury) utrwala zaburzony proces i proporcje nadawca - odbiorca. Współcześni intelektualiści przypominają zatem chorych na homilopatie, bowiem od dawna nie potrafią porozumieć się z otaczającą rzeczywistością, na którą zresztą nie mają większego wpływu, pozwalając mediom zawłaszczać świat starego porządku.
|
Więcej…
|
|
|
<< Początek < Poprzednia 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Następna > Ostatnie >>
|
Strona 5 z 25 |