Nad Czechówką

Popalony chmur atrament. Czerwony drewniak (bo z biedronką).

Chodnik z niebieskich wstążek. Nadgniłe nitki roślin.

Kawowe łydki dzieci. Ukośne usta gazet. A na rogach planety.

Daleko kościół. Dzwony na majówkę i drżący w pazłotku księżyc.

Garb - na nim tasiemki ulic. I chudy rotmistrz z oślimi uszami.

Na młodość

A miało być cudem skrzypienie czereśni. Miał być kosmos

z obłędem planet co jak żetony i szyfonowy księżyc za

balustradą zimy. Miał być turniej Picadorczyka co ma

obraz z rogiem Moulin Rouge na dywanie.

Miał być romans z zielonym pasikonikiem w kieszonce boru.

I sińce nieba jak spodki. Na stole śniade rybki. Ich oczy

jak dziecięce piłki w jeziorkach kosmosu. Miał być chichot

wiatru w galeriach alej. I schody co prowadziły do domu.

Z notesu Natalii Młodszej. Strony o Matyldzie.

Twoja córka ma taki sam pieprzyk pod lewą stopą.

Przy każdej kąpieli usiłuje go zmyć gumowym wielorybem.

Puszcza bańki i przekuwa widelcem.

Potem naciąga wiśniowe podkolanówki.

Trąca palcem pachnący wanilią globus.

Śmieje się do Kizette siedzącej w śliskiej od olejnych farb koszuli.

Karmi naleśnikami ślimaki.

W słoiku chowa starty obcas świerszcza.

Lubi przestrzeń powiązaną chmurami i paskami pszenicy.

Samoloty latawce i lśniące czernią parowozy.

I jeszcze statki skaczące po akwenie wyobraźni.

Układa satynowe motyle w zielniku.

Przykleja guziki konfiturą.

Czasami mówi o tobie kołysząc papierowym słoniem.

Wiem że pisze listy.

Wiem że codziennie się jej śnisz.

Zapiski z serwetek. Francja.

Serwetka

z Café de la Paix na Montmartre

Sacré Coeur

nabiera nocy w usta

spacerują

w obcisłych sweterkach gwiazdy

na rozkołysanych biodrach

boso wspinają się na barki księżyca

chłopcy

pamięci Józefa Czechowicza

Lublin 1939

drzewa które twardnieją

a mienią się jak żałość

niebo ciągnące się rdzawo

nad rynkiem

wiara

gorzko ociemniała

pastisz

siwy suplement

skręt

całość

a w nieślubnej

miłość

Latarnie Konstantego

zaciśnięte mocno

zwarte

pragnienie w skoku

bez Inge Bartsch

rekolekcji paryskich

bez dziwnych wypadków

na rogu Nowowiejskiej

barów-oceanów

Tamary Chanum

już zamknięta

bizantyjska

córa

szarlatanów

Wystawa w Paryżu. 1939.

Widziałam Josephin Baker

w jakimś nocnym klubie.

Jej czarny taniec z papugą

na plecach.

Miejscowy jazz przypomina

jazzgot.

Miró pokazał mi katedrę w Chartres.

Jest miły ale

Francuzi są jak surowe mięso

bez przypraw.

Wciąż czekam na moje obrazy,

które śpią w Urzędzie Celnym.

Pokażę im jak wygląda Meksyk

bez bielizny.

ANNA NOWACZYŃSKA (1974) – poetka. W latach 1995-1997 związana się z Grupą Inicjatyw Literackich przy ZLP w Lublinie oraz z Fundacją im. Marii Bachczyc-Rudnickiej, od 1995 do 2001r. z Grupą Poetycką WYBÓR przy Warszawskim Oddziale ZLP.

Jej utwory prezentowane były na antenie Radia Lublin, na wieczorach autorskich, w antologiach poetyckich (m.in. wydanych przez lubelski Oddział ZLP oraz przez Ogólnopolski Klub Poetów), a także w prasie literackiej, m.in.: „Akcencie” i „Studium”. Publikowała również m.in. w „Dwutygodniku”, „Akancie”, „Fragmencie”. Jest laureatką wyróżnienia w konkursie na debiutancki tom poezji im. J. Czechowicza, nagrody Warszawskiej Jesieni Poezji, a także zdobywczynią grand prix Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego Jednego Wiersza Chojnice 2005. Otrzymała także nominację w XL ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Jana Śpiewaka i Anny Kamieńskiej w Świdwinie.

W październiku 2012 r. wydała debiutancki tom poezji pt. BEZCENNIK w warszawskim wydawnictwie ANAGRAM.