O LŚNIENIE                   

To taka zabawa. Tik

Wahadlarza. Tak

Czas się przechadza.

ŁUKÓW  (circa 1925)

Dla Wacława Matyska

Przypadkowo otwarte na jednej ze stron.

Tak rozcina się owoc jabłoni. Wzrokiem

wyobraźni zwilża wargi i nasącza chłodnym

zapachem świeżości strofy dnia. Otwarte

przypadkowo z myślą o nieprzemijalności,

o wejrzeniu za. Twarze ludzi, krajobrazy,

miasta – powszedniejąca perspektywa zmian.

To, tutaj zdjęcie, na jednej z kolejnych stron

przypadkowo zatrzymane w kadrze – Łuków

(circa 1925): zabawy psów i tłumny dziedziniec

synagogi, przed cerkwią odświętne ubrania.

Powrót to, a może droga przed oblicze Pana? –

przypadkowo zinterpretowany sen o codzienności.

Do kadru dodane strofy wiersza o przemijaniu,

i o niezłomności. Dalej, twarz poorana włócznią

czasu i uśmiech – dla fotografa. Łuków (circa 1925).

Nieprzypadkowo dobrane obrazy przeszłości.

Ale tego świata już nie ma. Nie ma. Nie ma.