Krzysztof Grzechowiak |
Jeszcze musisz poczekać
Twoje wiersze jeszcze muszą poczekać na odkrycie spod warstw kurzu, gdy minie epoka powszechnego wrzasku.
Twoja głowa przestrzelona (była postrzelona tylko) jeszcze musi poczekać na pomnik i sprzyjające wiatry rozwijające chorągwie sławy.
Te słowa składane z zaciekłym uporem a teraz złożone w domowych szufladach, jeszcze muszą poczekać sprzeciw ambasadorskich not.
Te książki jeszcze muszą poczekać na kilka kartek, które wypadły w procesie druku.
Na kilka kartek, które wydarte zostały i dzięki temu ocalał świat z ułomną prawdą
Jeszcze musisz poczekać śpiewający za murami jeszcze musicie poczekać, aż dobiegnie was głos zasłuchani, nie wierzący milczeniu. ‘82 |