Gdybyś chociaż wiedziała kim był Norwid

byłabyś moją prywatną Marią Kalergis

babcia już leży, kiedy tak nagle                                                     

pojawiam się nad nią

w czarnym T-shircie, a ona pyta:

„czy to już śmierć ?”

Wszystkiego jestem głodny, prócz sycącego mnie                                                            

głodu.

To on mi ten wiersz pisze i nie chce być

uśpioną ciszą.

Listy najlepiej czyta się przy oknie                                                                          

przy rozdmuchanych firanach

szybach prześwitujących świtem bladym