Allen Ginsberg. Z trudem wspina się po wysokich schodach. Za kilka minut na strychu stanie przed polską publicznością. Ma prawie dziewięćdziesiątkę  i od kilku lat nie żyje.

Na zaparowanych szybach od środka

Ślizgają się dłonie mężatek

Tramwaj na zakrętach piszczy:

yyyiiiźźźźźźź!!!

A kobiety w jego wnętrzu:

iiihaaa!!! iiihaaa!!!

Urodzony w 1969 roku w Valjevie, Serbia. Z wykształcenia prawnik. Redaktor wielu popularnych gazet i czasopism serbskich. Opublikował pięć zbiorów wierszy w języku serbskim i jeden w języku słoweńskim. Jego wiersze były przekładane na kilka języków europejskich.

to pieśń o przyczepności do mokrego gruntu, dżdżysta droga, gdy pada równie i pięknie, jak w nikim kto przemija. studnia, którą huczę, jest głębią i muszę włożyć głowę jak do kibla, wydać z siebie ostatni, oschły kontakt z życiem: wzbiera i jestem kanałem burzowym, spienionym ujściem ciszy