***

spokojne jesienne
oddychanie niedzielą
wilgocią kamienicy - obłupana ściana
smakowanie
ciasta z zakalcem

długi spacer w ocieplanych butach
można podumać o wojnie stuletniej
i o japońskim gimnastyku
Takemoto

podnieś kasztany
te które zdały maturę
przypomnij sobie o rocznicy ślubu
zapomnij o krzywo ułożonej glazurze
w łazience

powrócisz klaso średnia
z lasów i parków
do strzeżonych osiedli
w niedzielę
jesienią

/wrzesień, 2013/

Środowe objawy Dory

Przebywanie wśród ludzi,
to zabawne -
nic nie zmienia,
poglądowość i rozumienie,
to hermeneutyka,
tej pani -
prawda dużych bioder i tłustego biustu.

Nauczyłaś się unikać,
przytakiwać - bycie uroczym i mąd-rym.
Nie ryzykuj nadmiernie,
korytarz jest szeroki,
możesz wymijać, więc wymijaj.

Lacanie - co robić?
Dopomóż, Lacanie!
Mówić Tobą-Mistrzu, pragnę!

Objawy Dory, środowa nerwica,
Stasiu Gąsko, nie pojmujesz, żeś przyczyną?

/październik, 2013/

Odwyk

Śniadanie: parówkowa na zimno,

ucięta po skosie, elegancko.

Co dzisiaj czujesz?

Strach, nadzieję, niepewność…

Masz listę uczuć, przeczytaj, przemyśl, powiedz.

A jak wyjdziesz? To co?

Jadł będę wtedy mniej, bo skąd wezmę.

I nie umyję się codziennie.

Dobrze tutaj mam. No, zobacz.

A że gadają?

Terapia poznawczo – behawioralna.

Drzwi są przesuwane, bez klamek.

Szafka, łóżko, jak w szpitalu.

Tylko obchód jest raz w tygodniu,

bo lekarz udawany.

***

status
o czym teraz myślisz zdjęcie film pytanie
aktualności wiadomości wydarzenia

wyszukaj osoby miejsca i inne
liczba osób które to lubią trzy
udostępnij

dodał(a) nowe zdjęcia (5)
23 minut(y) temu przez BlackBarry
napisz komentarz

ukryj pasek aktywności
osoby które możesz znać
szukaj znajomych

obecnie jesteś offline
reklamuj się
wyloguj się

***

chciałbym słyszeć siebie wyraźniej

przynajmniej w weekend

albo na pogrzebie ojca

zyskać przewagę nad głośną lodówką

radosnym ćwierkaniem ptaków

fałszującym organistą

samym sobą –

żeby nie kłamać u psychoterapeuty

poezja-nie-poezja

pisanie niewprawne uspokaja

docierają delikatne nuty

jakby się coś łączyło łatwiej poza tumultem

na skraju wiadomości z ostatniej chwili

i kot to czuje

bo gładzi wibrysy pomrukując

***

lubię wracać w miejsca znane,

ciepłe pierwsze dotykane,

w delikatność

bioder kielich

uchylony

oddechem

wyrównać drżące tętnice,

bogactwem grzechu

rozszerzone źrenice -

ciemno-zielone

twój uścisk moje wahanie,

adoracja objęć

zapominanie to czy fizjologia

elegia miłosna

lubię wracać w miejsca znane,

ukochane

Damian Muszyński  - ur. 1976, poeta, pedagog mediów, medioznawca, nauczyciel akademicki. W latach 2000-2011 pracownik naukowo-dydaktyczny w Uniwersytecie Gdańskim. Obecnie wykładowca w Wyższej Szkole Komunikacji Społecznej. Członek Association of Internet Researchers i Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego. Debiutował tomem wierszy "Mózg elektronowy 2.0" (2012). Mieszka i pracuje w Gdańsku.