Periphyseon                                         

                                       Radkowi Sobotce

masz to o co walczyłeś
oto świat cienki i nieprzepuszczalny
jak na pejzażach johna constable'a
na których chłopiec proszkuje kamień
by lepiej przeżuć nasiona rzepaku
a kuropatwy przebiegają po oleistych
stopach kobiet mających porodzić

milan kundera powiedziałby
że jesteś owocem granatu
którego przełożą z ust do ust
jak kapłańskie pozdrowienie
i przegryzą popijając winem
o zdradzieckiej proporcji

kiedyś umrzesz ułożysz laudację
pochwalisz dzieła natury i skórę ludzi
której kosztowałeś bez ograniczeń
wzruszy cię myśl o świętych miejscach
drogach twoich pielgrzymek miraklach
aktach wotywnych o złoceniach w lourdes

w twojej sytuacji
iluzją będzie zwątpić
pozorem uwierzyć

niech będą z tobą twoje opiekunki
i wszyscy twoi odwieczni wrogowie
 

Pieśń o rozcinaniu łąk

panie powiedziałem już wszystko

sam najlepiej wiesz że nie było

takiej ceny której bym nie zapłacił

i oby nikt mnie nie powstrzymywał

proszę cię zwłaszcza

nie stawiaj na drodze dzieci

o oczach szorstkich jak tundra

boję się bowiem rozcinania łąk

wszystkiemu zawinił ten przeklęty strach

za szybko dojrzały ogrody na cyprze

i usta dziewcząt z madison square garden

panie ty wiesz powiedziałem wszystko

zacisnąłem krawat

podpaliłem miasto

zabiłem człowieka

nie pytaj nalegam którego ciebie

wyśniłem wczoraj w nocy

Wilno '32

w październiku przy postoju dorożek

kogoś zabito całą zimę

żydowskie dzieci lepiły bałwany

na kolistych powiekach

życie nigdy nie umiera śmierć nie żyje

powtarzał vogel do żony

w tamte dni które przypominały

strukturę kryształu odbitą na tafcie

vogel mówił wiele rzeczy

dopiero gdy bomby usiądą

na jego wiązadłach

zapadnie milczenie

ale o tym cicho sza

przed nim kilka lat życia

niech wieje ciepły

południowy wiatr