dół/ góra/ dół

przelatujący F-16 dzwoni szybą w oknie.

przy drzwiach pusto. grzęznę

w rozległym bagnie podłogi, załamuje się

linia brzegowa parapetu. na powierzchni

aż po horyzont dryfują koła ratunkowe:

talerze i szklanki z herbatą. łyżeczką

nadaję SOS, a stada gołębi

żerują na martwym ciele podwórka.

przebieram myśli, jak niepotrzebne

ubrania, układam w stos i pilnuję

ognisk zapalnych, zapisanych stron.

w butelkach mieszka dżin, ocalenie.

niebo

myśli mnożą się jak puste butelki

w szafce pod zlewem. chwilowy chaos.

będziemy oglądać film i nie będziemy

wiedzieć, co zrobić z rękoma. one żyją

własnym życiem: błądzą, znajdują,

kołyszą nami, jak w symulatorze lotów.

gdy wznosimy się zbyt wysoko, obraz

kurczy się w biały punkt, potem znika

i opadamy na wrzeszczące miasto.

krótka historia

tłoczymy się na niewielkiej przestrzeni:

studenci z parteru trzeci dzień

piją wódkę i zagłuszają nas techno.

rozmawiamy, przekrzykując się w myślach.

ktoś napisał o potrzebie posiadania

boga: nawet tego nie mamy na własność.

za rzędami budynków jest rzeka.

wiem o niej i to mnie uspokaja.

kilka kroków dzieli mnie

od ściany z jasnymi plamami okien.

zanim noc

naciągnie jak czarna herbata,

cierpka i gorzka,

zbieram ostatnie kryształki z blatu.

wielki wóz

samotne babki w pokojach hotelowych spijają

ogień z łazienkowych szklanek. noc

jest ciepła jak na tę porę roku, wdziera się

przez uchylone okno, uda. przez ścianę

słyszą, jak ktoś uprawia miłość, sztukę

dla dwojga aktorów – poezja

wyłazi z każdego kąta niczym pająk, tka

sieć. jeszcze moment a opanuję wszystkie

didaskalia i scenografie. na takiej scenie

zacznę bezowocne czekanie, bo kto

sieje noc, niech nie czeka na żniwa.

delta

puszczamy się z językiem, jak z nurtem:

w workach, z kamieniem u szyi

wciąż w dół i coraz dalej od źródeł. martwi

poeci toczą wojny o nasze głowy,

pęczniejące ziarenka, z których wyrastają

gnijące pędy. papier przesiąka i ciągnie

w stronę dna, w rozmyty zapis bez wyrazu,

w ciemne smugi, białe ślady.

w miejscu słów wciąż nie widać ujścia.

Wiersze pochodzą z tomu „Toca”

(seria: Biblioteka Współczesnej Poezji Polskiej, „Zeszyty Poetyckie” 2012)

Foto. Grzegorz Janoszka