* * *

nagi, obudziłem się nagle w kolejce po chleb,

nagle nagi w kościele na lekcji religii,

w czwartej klasie na lekcji o kulistej ziemi,

obudziłem się nagle na nieznanym dworcu,

obudziłem się nagle,

żeby błądzić?

iść

Akt urodzenia

urodzonemu w transporcie

przypadło mi miejsce śmierci

kult jednostki

miar

i wag

jednostki wojskowej

paraliż postępowy

postęp paraliżujący

codziennie słucham

ostatnich wiadomości

żyję

na miejscu śmierci

Język, to dzikie mięso

                                                   Panu Zbigniewowi Herbertowi

                                                   i Panu Cogito

Język, to dzikie mięso, które rośnie w ranie,

w otwartej ranie ust, żywiących się skłamaną prawdą,

język, to obnażone serce, nagie ostrze,

które jest bezbronne, ten knebel, który dławi

powstania słów, to zwierzę oswajane

z ludzkimi zębami, to nieludzkie, co rośnie w nas

i nas przerasta, ta czerwona flaga, którą wypluwamy

razem z krwią, to rozdwojone, co otacza, to

prawdziwe kłamstwo, które mami,

to dziecko, które ucząc się prawdy, prawdziwie kłamie

* * *

nie dlatego

że mam tylko jedno jedyne życie

że mogłoby mnie nie być

że utraciłem wiarę w dalekim dzieciństwie

że nie przestałem być wierny

że czytam ze wstydem swe niedawne wiersze

że błądzę w nich jak w zgliszczach zarosłych przez śnieg

że nie chciałem współkłamać

że nie chcę mówić półprawdy

że nicość grzebie w moich listach i papierach

że odciska na nich swoją tłustą rękę

że zaledwie przeczuwam czym jesteś

nie dlatego

uczę się

milczeć

Silniejsze od lęku

                          „Czym jest poezja, która nie ocala

                          narodów ani ludzi?”

                          Czesław Miłosz

Czym jest poezja, co ocala?

Jedynie imiona, cienie

ludzi i rzeczy?

Czym więcej być może, jeżeli nie trwożnym

jak bicie śmiertelnego serca,

silniejszym od lęku przed nędzą i śmiercią

głosem

sumienia? którego narody i ludzie,

którego nieludzkie wojny i pogromy

nie potrafią zabić ni

zniweczyć?

Dobroć jest bezbronna

Dobroć jest bezbronna

ale nie bezsilna.

Dobroci nie trzeba siły.

Dobroć sama jest siłą.

Dobroć nie musi zwyciężać:

dobroć jest

nieśmiertelna.

                                      (Styczeń 1982)

Weź mnie

Weź mnie do swojego snu.

Niech w nim zostanę.

Niechaj w nim krążę,

póki się nie rozpłynę

pod twoimi powiekami.

Koty

Koty udały się Panu Bogu –

mawia czasem Wisława Szymborska.

Niekiedy dodaje: Tylko.

Niekiedy: Najbardziej.

Wiersze pochodzą z tomu:
Ryszard Krynicki, „Wiersze wybrane”, Wydawnictwo a5, Kraków 2014

Materiał nadesłany: Fundacja im. Zbigniewa Herberta