tafla                                                                 (foto Ne Neto)

                                                               dla weroniki

i jeśli wspominam o tafli to przychodzą mi do głowy

jej długie ciemne włosy gładkie pokryte piegami plecy

i krzyżowanie się świateł poranka odbijanych od wszystkich

wyobrażeń i igieł asparagusa jeszcze nie potrafię pisać o jej

chorobie zanikaniu roślin jeszcze odwracam wzrok szukając

wyjścia z tego chłodu

ubojnia

należy zapominać te noce kiedy nad wsią wisi ciężkie

powietrze nie ma litości za to jest krew i odgłosy które

wywabiają nas ze snu za oknami wałęsają się psy cicho

oczekująco ciężkie samochody zwożą i wywożą mięso

ich światła snują się po suficie a później przychodzą

nieszczęścia coś się mści żąda i nie ustępuje ranki

pełne są niepokoju uspokajają nas tylko odgłosy kobiet

idących na roraty ich święte gesty i popękane dłonie

wieś

jest w tym jad i wspomnienie ran zalewanych pszczelim kitem

a jeśli to – to należy wspomnieć lub wymazać z pamięci żądła

ciemny miód nalewany do wyparzonych butelek po wódce

i ten dziwny targ gdzie kobiety sprzedawały mleko i ser

a noce? noce dodawały nam strachu dom żył własnymi

odgłosami trzaski i szmery na tym budowaliśmy sen a

cień? cień to już inna historia inny strach

Małgorzata Lebda – ur. w 1985 roku w Nowym Sączu. Wyróżniona Stypendium Twórczym Miasta Krakowa (2006) i Stypendium Grazelli (2006). Autorka arkusza poetyckiego „Otwarta na 77 stronie" (Kraków 2006) oraz debiutu „Tropy” („Zeszyty Poetyckie”, Biblioteka Debiutów, Gniezno 2009). Tłumaczona na serbski przez Biserkę Rajcić, Vesnę Milutinović, na czeski przez Lenkę Daňhelovą oraz na język słoweński przez Petera Kuhara. Mieszka w Krakowie, gdzie pracuje nad doktoratem i kolejną książką. Fotografuje.

Polecamy:

Piotr Włodarczyk + Małgorzata Lebda = „NREMsen”

Genowefa Jakubowska-Fijałkowska, Ryszard Krynicki i Małgosia Lebda

Małgorzata Lebda w muzeum

Lebda wśród „Poetów na nowy wiek”

Książka Małgorzaty Lebdy „Tropy”