Sprawy światła                             

To są sprawy światła

niepewne i jasne,

tak jak moje miejsce,

moje nowe miejsce.

Mężczyzna nic nie wie o piekle,

które przychodzi, gdy ona marzy

o późnych, superkalorycznych śniadaniach,

orchidei we włosach...

Złotych sandałkach, ogromnych dojrzałych arbuzach,

soczystych melonach, zimnym białym winie,

długich kąpielach, piasku

nagrzanym słońcem. A potem przychodzą

zwierzęta, już rozszarpane,

i rozkładają się na trawie,

śniadanie, kochanie.

Kiedy mężczyzna całuje twoją żonę,

a ona marzy, zabiera ci trochę

twojego piekła. I to są właśnie

te sprawy niepewne i jasne.

Czy on też

jest z piekła?

Skóra mu się spiekła.

Naprawdę wielki mężczyzna

Parę dni z rzędu śni mi się

ten sam sen – spotykam

dyrektora mojej starej szkoły:

proszę proszę, panie Pawle,

ale się u pana pozmieniało.

Naprawdę wielki mężczyzna.

Spotkaliśmy go na zakupach,

a raczej on nas zaskoczył, kiedy

zdążyliśmy się pokłócić. Spytałaś później,

kim był ten facet, przed którym

zrobiłem z siebie idiotę.

Mój dawny szef.

Ten, który był na naszym ślubie?

A, to nikt ważny.

A to był naprawdę duży mężczyzna,

naprawdę ważny sen.

Przenosiny

Tego jeszcze nie wiemy, ale te miejsca,

z których odeszliśmy, łączą się

w to jedno, do którego idziemy.

Twoja matka już czeka, by nas powitać,

a potem się obrazić, i Dragon,

terier najwredniejszy,

znów będzie mnie śledzić. Tak będzie. Ogień,

z pokoju do pokoju,

do środka i na zewnątrz

będzie za nami biegał. Pamiętasz to łóżko

z wynajętego mieszkania?

Znowu będziemy musieli je połamać.

A potem stanie się potop,

będziemy wznosić meble,

wciąż wyższe, zanim przyjdzie.

A gołębia pamiętasz?

Na balkonie zbuduje nam gniazdo

i zniesie jajko,

a my mu to jajko razem

z tym gniazdem

codziennie większym

będziemy zrzucać.

Tak będzie. Pamiętasz?

Już leci.

Przybój

Gdy fala żarłoczna uderza o brzeg

jesteś tą dłonią która łagodzi

siłę przyboju

gdy ściskam kulę w dłoniach

a ona rozgrzewa się

bym poczuł się bezpiecznej

(taki obraz z dzieciństwa pamiętam

jestem zamknięty

we wnętrzu starego tapczanu)

to jesteś tą kulą

którą można

cisnąć

i komuś roztrzaskać głowę

jesteś żelazem

co drży

rozgrzewa się

i zaczyna się wić

przepaścią

pięścią

i pieśnią

jesteś

czerwoną

wstęgą tej pieśni.

O wojnie naszej

W ostatnim dniu wojny

pękały worki z piaskiem

i szliśmy plażą

szliśmy do domu

pełnego ludzi

których musieliśmy ukryć

przed światem

ale nie było nikogo

kto mógłby ukryć

przed światem

że przecież przestaliśmy

kochać

i świat się poddał.

Kochanka i ślepiec

Kłamca staje się ślepcem, gdy żona przechodzi przez ciało

innego. Kochanką ślepego jest kobieta bez pleców i to jedyne,

co ślepiec widzi. Jak to możliwe? Leży z kochanką

na kamieniach, nad brzegiem. Jest pięknie, takie kamienie

widział kiedyś w zegarkach (kochanka jest punktualna). Ślepiec

zagląda do wnętrza kochanki i widzi

czerwone kamienie – jak to możliwe? Lecz ślepiec nie ufa

kochance, nikomu nie ufa. Dlatego jest kłamcą.

Pewnie także dlatego jest głupcem.

W górze są białe statki, o których nie może nikomu powiedzieć,

choć trąd zjada żagle. Białe ciało kochanki

nie leczy tym bardziej.

Ministranci

To są sprawy światła,

niepewne, choć jasne,

jak to nowe miejsce.

Wuj Edward jest w piekle i liczy na ciebie

– pomyśl o mnie jeszcze, a ja cię odwiedzę,

w niedzielę po sumie, moja ty sarenko,

podskoczysz, jak umiesz

– iskiereczka

mruga. To jest oczko

wuja, z pieca biegnie smuga.

Tutaj odwiedza mnie smuga.

Odwiedza mnie rzeka,

co pierś ma stalową,

zawsze chciałem zamieszkać nad wodą.

Teraz zamieszkasz,

zamieszasz w tej wodzie.

Ty masz serce stalowe.

Czy ty jesteś z piekła?

Z piekła.

Już przyszli.

Ministranci przyszli. Ci sami, co bili.

A teraz śpiewają.