nie przemawiają do mnie obrazy realistów

czarno białe fotografie na których jesteś

odwrócony plecami ledwie widoczny

z daleka – te są najwierniejsze

mojej pamięci przeszkadza

kiedy rozpraszasz się w szczegółach

jesteś wtedy śladem

po maszynce do golenia śladem

piwnego spojrzenia zmarszczką

na czole klamrą od paska

przysłaniasz mi siebie

nieostre chwyta się z poruszeniem

5/6 grudnia 2005

K. wspomina [powroty z kościoła i wizyty w cukierni]

najlepsze oczywiście na rogu polnej i górnośląskiej:

śmietankowe i waniliowe w polewie toffi. po mszy
z chłopakami – w spodniach na kant i białych koszulach –

rzucaliśmy rowery i w kolejkę. dawało ostro
lipcem: kończyła się przy słupie z nekrologami.

raz przeczytaliśmy tam o dziadku marka, raz o starej
sąsiadce pawła (miała jakieś śmieszne imię).

*
kiedy buldożer kruszył lodziarnię - zdjęliśmy czapki.
jak na pogrzebie józefa akordeonisty.

na jej miejscu –
salon któregoś z operatorów sieci komórkowych.

na miejscu józefa –
dyżurna rumunka z bosym dwulatkiem.

na naszym miejscu –
każdy by się popłakał.

28 sierpnia 2007

Światowy Dzień Poezji

Pamiętasz jeszcze myśl, że jest możliwa?
Słowa nieoczekiwanie złożyły nowe
całości, stały się bezwstydne. Pochłonęły kilka złych
nocy i kilku dobrych przyjaciół, nim puściły soki
i korzenie. Rozpoczął się sezon na przegląd
tego, co w tobie i na widoki z obcych okien.
Aż przyszedł czas na odważny ruch
i kalejdoskop zaczął sam pracować
na poezję. Swobodne migracje pomiędzy
realnym i nie. Na obrazku znajdź pięć różnic
– widzisz dziesięć. To robią z tobą wiersze: okupują
zmysły, porastają widoki, wciskają się pod korę,
paznokcie, koła, poduszkę.
 

*
Próbujesz łączyć coraz odleglejsze brzegi
mostem, by w końcu i tak z niego skoczyć
między martwe ryby.

Choćbyś nawet chciał zatrzymać
ruch źrenic, światło już w nie wpadło.
 

21 marca 2010

Byłem podobno somnambulikiem

Prognozy sprzyjały. Wiem – tym razem

musiało się stać. Przy tej wysokości

silny wiatr miał pozwolić delikatnie

ułożyć się obok wróbli, na wierzbie. W domu

naprzeciw ktoś krzyczał – w ramę okna

wczepiony mocno, aż palce bielały. Mógł

zbudzić pisklęta, pomyślałem, one śpią

o tej porze. Zimno. Kto przypuszczał,

że będzie tak zimno? Mżawka

spłukiwała resztki snu. Coraz szybciej,

coraz wyraźniej mijały balkony, odjeżdżały:

i doniczka w paski, i poszewka w słonie,

i sąsiad z twarzą

jak od Muncha. Zielone kolce olbrzymiały

nie wiem kiedy. Chyba coś jeszcze wyczułem;

paczka goldenów w kieszeni. Cała.

18/19 października 2005

Ul. Kościuszki 16

Od ulicy

jedynie żyłka pod gzymsem zdradza

heraklitową konieczność. Z daleka

nie widać zmarszczek. Prawdziwie

zaczyna się za bramą.

Czas demaskuje. Nieuchronnie

wygląda stąd nędza.

Kolejne dzieciństwo zwinnie przewija się

przez trzepak. Tutaj dojrzewa się szybko.

Jak wino, które rozcieńcza wieczory.

Wiosna nie wygrywa ze smrodem

śmietnika. Kilka brudnych gołębi

to nie dowód, że można tu żyć.

Przed wojną wołano stąd na boga

różnymi imionami. Podobno

na każde się stawiał. Dziś trudno uwierzyć,

że w ogóle tu bywał.

4/6 czerwca 2005

Wiersze pochodzą z wydanej przez "Zeszyty Poetyckie" oraz OFF_PRESS z Londynu dwujęzycznej antologii współczesnej poezji polskiej "FREE OVER BLOOD" (w przekładzie Marka Kaźmierskiego) pod redakcją Dawida Junga i Marcina Orlińskiego.